کتاب دوچرخه عضله سیگار (ریموند کارور / چلچله)

ریموند کارور متعلق به طبقه متوسط جامعه بود.

در مقدمه ی کتاب دوچرخه، عضله، سیگار ریموند کارور می خوانیم:
ریموند کارور، به اعتراف خودش یک معتاد به داستان کوتاه نوشتن بود. مهم ترین علت این علاقه شدیدش به کوتاه نوشتن، از آن جایی ناشی میشد که هم زمان مشاغل متفاوتی داشت و وقت زیادی برای نوشتن نداشت و ترجیح میداد به جای طولانی نویسی، ایده هایش را در زمان کمتری بر روی کاغذ بیاورد. او که شاعر هم بود اعتقاد داشت یکی از مهم ترین فواید کوتاه نویسی این است که میشود داستان کوتاه یاشعر را، در یک نشست خواند و تمام کرد.

کارور متعلق به طبقه متوسط جامعه بود. طبقه کارگر – يقه آبی ها- که مشقات و سختی های خاص خودشان را در زندگی داشتند. رد پای این سبک از زندگی در بسیاری از آثار کارور و فضاسازی ها و شخصیت پردازی هایش به چشم می خورد. از مشکلات اعتیاد به الکل گرفته تا بیان سختی های کار یک نانوا. سبک مینیمالیست کارور با عنوان واقع گرایی کثیف یا Dirty Realism هم شناخته می شود. سبکی که در آن واقعیت های عمدتا تلخ و سیاه زندگی طبقه متوسط و پایین، به عینی ترین شکل ممکن بیان می شوند.
کتاب دوچرخه عضله سیگار ریموند کارور که توسط شهاب حبیبی ترجمه شده، شامل داستان های زیر است:
چیزی خوب و کوچک
این همه آب و این قدر نزدیک خانه
پاکت ها
دوچرخه، عضله، سیگار
قطار
کلیسای جامع
مردم آزارها