کتاب آلیس در سرزمین عجایب (لوییس کارول / نگاه)

آلیس در سرزمین عجایب اثری جدی و آینۀ تمام‌نمای عصر ویکتوریایی (و حتی زمان حال) است. دورانی که کودکان فقط نسخه‌ای کوچک‌تر از برزگسالان بودند. آنان از خواندن داستان‌های پریان و فانتزی برحذر می‌شدند، زیرا در این عصر ادبیات باید در خدمت درس‎های دنیای واقعی باشد؛ همان دنیایی که مجالی برای دیدنِ کودکان نداشت زیرا یکی از واقعیت‌های مورد پسند آن عصر، «تقلید» رفتار بزرگترها بود. کارول نکات جالبی را در این اثر خاطرنشان می‌کند: «دودو» سنش را به رخ می‌کشد و «دوشس» اقتدار شاه را. هرآنکس که بزرگتر(مقتدرتر) است بر دیگران تحکم می‌کند، همان‌گونه که وقتی آلیس قدبلند و درشت می‌شود، اعتمادبه‌نفس می‌یابد و همه چیز را برهم می‌زند. همه چیز ما را به یاد داروینیسم می‌اندازد. این است جهان به‌ظاهر خیالیِ آلیس که تا حد زیادی، نوعی محاکاتِ جهان واقعی است.